Χαιρετισμός

"Κάθε έργο τέχνης αρέσει στην εποχή του, όχι μόνο για όσα πραγματώνει, αλλά και για όσα δεν πραγματώνει" (Gombrich)

Η τέχνη ως δημιουργία και οπωσδήποτε ως αναπόσπαστο κομμάτι της κουλτούρας εμπίπτει σε ένα γενικότερο πολιτισμικό και κοινωνικό πλαίσιο. Δεν είναι κάτι το εξωγενές, δεν αφορά μόνο τους "ταλαντούχους", δεν βρίσκεται πίσω από κλειστές πόρτες. Αντίθετα. Είναι -και δεν μπορεί παρά να είναι- Άρνηση. Εξάλλου, μόνο μέσα από την αρνητική θέαση των πραγμάτων ερχόταν πάντα η πολιτισμική εξέλιξη. Η τέχνη αρνείται. Ακόμα και την ίδια της τη φύση.

Πάνω σε αυτή τη λογική στήθηκε αυτό το blog. Ερασιτεχνικά κι οπωσδήποτε πειραματικά. Αυτό που φιλοδοξεί να πετύχει είναι να γίνει ένας διαδικτυακός τόπος διαλόγου και ανταλλαγής απόψεων μεταξύ όσων προβληματίζονται πάνω στο χαρακτήρα της τέχνης, σε ζητήματα αισθητικής, στην έννοια της κουλτούρας και στην αλληλεπίδραση αυτών με τη κοινωνία. Η θεματική του είναι τόσο συγκεκριμένη όσο και αόριστη. Δεν έχει δογματικό χαρακτήρα. Εξάλλου, τα όσα μπορούν να ειπωθούν σχετικά με ζητήματα κουλτούρας και καλλιτεχνικού ακτιβισμού είναι απεριόριστα, όπως και η κουλτούρα η ίδια.
Το παρόν blog δέχεται (και αναζητά) απόψεις, άρθρα, δοκίμια, δρώμενα, παρουσιάσεις βιβλίων/εντύπων, βιβλιοκριτικές, κριτικές γενικότερα.
Η πολιτισμική εξέγερση προϋποθέτει πρώτα από όλα την απελευθέρωση του πολιτισμού. Ας κινηθούμε προς τα εκεί...